Het (im)perfecte leven van een perfectionisme-coach


Laatst was ik gezellig uit eten met mijn oud-traineegenootjes en een aantal van hen was heel nieuwsgierig naar wat ik nu de hele dag doe sinds ik voor mezelf ben begonnen. Er werden al wat leuke grappen gemaakt over mijn Instagramfeed, waar ik kennelijk alleen maar foto’s van mezelf in dikke chillsokken plaats.

Ok daar gaan we dan, met de billen bloot. Ik zal pijnlijk eerlijk zijn. Dit is hoe een dag uit mijn leven eruit ziet, inclusief gênant fotoverslagje. Het is een fucking lang verhaal geworden, voel je zeker niet verplicht alles te lezen 😉

8:00 De wekker gaat. Oef, ik voel de drie alcoholische drankjes die ik gister bij dat etentje heb gehad wel! Met een beetje pijn en moeite sleep ik mezelf uit bed. Hoe doen mensen met kinderen dit in godsnaam??? Die staan nog veel eerder op en zo’n kind heeft er geen boodschap aan dat mama ‘een beetje hoofdpijn heeft’, die krijsen gewoon tegen je aan. Respect voor alle ouders!

Dit is het vaste ochtendritueel wat ik voor de start van de dag gepland had:

  • mediteren (5-10 minuten)
  • schrijven in mijn dagboekje (over wat er maar in me opkomt, maar ook over de vraag “Hoe ziet mijn droomleven eruit?”)
  • yoga/strekoefeningen (10-15 minuten)
  • ontbijt maken en eten

En dat alles offline natuurlijk, want lekker zen beginnen enzo.

Maar dit is wat ik vanochtend werkelijk heb gedaan:

  • mediteren (5 min)
  • switchen tussen mail, Facebook en Instagram (lekker zen offline de dag gestart dus!)
  • niet ontbijten

On the bright side: ik vind het tof om te zien hoe de deelnemers van Droomschool actief deelnemen aan de Facebookgroep. Deze week is het thema ‘Fuck je perfectionisme – leer omgaan met je kritische rechter’ en mensen delen op welke manier zij hier tegenaan lopen. Dit gebruik ik als input voor het webinar dat ik hier morgen over geef.

Er komen mooie vragen voorbij, onder andere “Hoe kan ik vertrouwen in mezelf hebben bij nieuwe situaties? Want dan roep die kritische stem heel hard dat het me toch nooit gaat lukken”. Dat antwoord geef ik de Droomscholers in het webinar van donderdag 🙂

(Mocht je nieuwsgierig zijn, let me know! Dan wijd ik hier een video aan ofzo)

9:00 Coachgesprek nummer 1

Ik heb nog net even m’n onesie verruild voor ‘echte kleding’. Thank god coach ik mensen online, zodat mijn gesprekspartner de aioli van gister niet ruikt (want tandenpoetsen is er ook nog niet van gekomen).

Technisch gezien loopt het allemaal niet zo soepel, we weten elkaar niet te vinden via Skype en de verbinding via mijn telefoon is alleen in de woonkamer sterk genoeg, waar mijn vriend (die een dagje thuiswerkt) af en toe ook de kamer in komt

lopen. Heel begrijpelijk, die man heeft z’n koffie in de ochtend nodig, maar my god: ik háát het om niet lekker te kunnen focussen op degene met wie ik praat. Nou ja, soit.

Desnondanks hebben we een mooi gesprek, de take-way is “Het hoeft allemaal niet zo snel, het ‘schoolreisje’ is nog lang niet voorbij. Doe maar chill”. Mooie metafoor vind ik dat om het leven te bekijken: een schoolreisje. Met excitement, nieuwe avonturen en vrijheid. Maar misschien ook een keer op je knie vallen.

10:00 Coachgesprek 2

Gelukkig werkt de verbinding nu wel prima en kan ik zonder afleiding het gesprek in de studeerkamer afmaken.

Na het gesprek check ik even mijn mail, ik ben onder andere bezig mijn site door een andere partij te laten hosten. Verder bleek dat teveel deelnemers niet konden op de datum van de eerstvolgende Deep Dive (offline workshop in het VIP-traject). Gelukkig hebben we nu een moment gevonden wat iedereen past. En de locatie blijkt ook nog beschik

baar, hoe fijn is dat?

11:11 Toch maar even ontbijten

Ik zal je niet vermoeien met de ingrediënten van dit waanzinnige ontbijt, maar ik kan wel verklappen dat het iets met havermout en chocola is. Nomnomnom! Of eigenlijk: best wel prima maar ik eet het elke dag, dus ik word er niet echt warm meer van.

Ik doe nog snel wat rek- en strekoefeningen en voel het kraken in mijn schouders. Fijn!

11:45 De deur uit. Omdat 95% van mijn werk zich online (dus binnen achter mijn laptop) afspeelt, vind ik het belangrijk om ook regelmatig dingen buiten de deur te doen. Koffiedates met andere inspirerende ondernemers bijvoorbeeld. Vandaag ga ik op een Art

ist Date, een concept dat ik heb geleerd van Lou Niestadt. Het idee is dat je in je eentje een aantal uur doorbrengt op een plek waar je inspiratie kunt opdoen, jezelf kunt opladen. Denk aan een mooie film kijken, een museum bezoeken of gewoon lekker rondzwerven door de stad of de natuur. Twee weken geleden deed ik dit voor het eerst (ik ging naar Pulchri) en mijn God, wat een heerlijk gevoel van vrijheid en inspiratie kreeg ik daarvan! En dat in nog geen twee uur tijd..

Vandaag heb ik voor mezelf een uitstapje naar Kunstcentrum Stroom gepland. Ik pak de trein naar Den Haag. Oh en don’t worry: ik heb m’n tanden nog even gepoetst voor vertrek 😉

12:45 Expositie over de terechtstelling van Ceaușescu. Lekker vrolijk thema, maar niet heus. Eerlijk is eerlijk: voor vandaag had ik nog nooit van de ‘beste’ man gehoord (Roemeense dictator).

Wel heel knap gedaan door de kunstenaar: de tentoonstelling is compleet met videobeelden uit die tijd, en zelfs de geuren (o.a. urine/angstzweet, deed me een beetje denken aan de geur van dierenwinkel) en de opstelling van de tafels in de rechtszaal zijn helemaal nagebootst.

13:45 Iets minder opgewekt verlaat ik het pand. Op naar een gezellig lunchtentje. Ik heb dit niet voorbereid, dus ik zoek ter plekke in mijn telefoon op ‘veganistisch lunchen’. Ik eet helemaal niet per sé veganistisch, maar de sfeer van dit soort tentjes spreekt me wel altijd aan 🙂

Ik heb geluk: op 3 minuten lopen blijkt zich restaurant ‘Hortus’ te bevinden. Fakking gezellig ingericht en héél lekker eten: een broodje met champignonkroketjes + truffelmayonaise en een sinaasappel-kardemomtaartje. Op de achtergrond draaien ze Lana del Rey, wat wil een mens nog meer?

14:30 Ik merk dat ik best wel moe ben. De laatste weken is mijn energiepeil sowieso niet je van het, ik stuiter een beetje van high naar low qua hoe ik me lichamelijk voel. Aan de ene kant frustrerend, want ik wil nog zoveel meer doen en maken voor mijn bedrijf.  Maar aan de andere kant ben ik mega dankbaar voor het feit dat ik nu de luxe heb om uit te rusten wanneer ik dat nodig heb. Bovendien voel ik me super vrolijk en gelukkig. En ik weet dat mijn lijf altijd precies op tijd aangeeft wat ik nodig heb, dus probeer ik het maar te zien als een waardevolle richtingaanwijzer.

Als het aan mijn hoofd alleen zou liggen, zou ik denk ik 20 uur per dag werken/genieten van contact met andere mensen. Maar ik heb ook veel tijd in mijn eentje nodig, veel rust en ‘bijkom’tijd. Voor sommige mensen misschien gek, die kunnen langer doorgaan dan ik. Dat is iets waar ik dan ook heel lang naar gestreefd heb, ik wilde alleen maar ‘normaal’ zijn. Net zo makkelijk 40 uur in een kantoorpand kunnen maken als een ander. Maar dat werkt niet voor mij, ik trek dat gewoon niet.

Grappig genoeg zegt mijn vriend dat ik veel meer dan 40 uur per week werk, maar ik verdeel het gewoon anders. Ik werk vaak overdag een paar uur, daarna kom ik lekker bij en ik kan soms ‘s avonds of in het weekend ineens een enorme opleving hebben en lekker aan de slag gaan.

Ik ben wel benieuwd hoe dat bij jou zit. Wat voor ritme van werken en ontspanning past bij jou?

15:00 Ik besluit naar huis te gaan. Op weg naar het station geniet ik van het uitzicht van Den Haag, ik voel me als een toerist in eigen land. Lekker zo’n vakantiegevoel! Het is een koude, maar superzonnige dag.

Op het station aangekomen duurt het nog even voor mijn trein vertrekt. Ik besluit binnen te lopen bij hotel New Babylon, omdat ik hier aanstaande maandag een kennismakingsgesprek met een business coach heb. Fijn om vast te weten waar ik heen moet en om de sfeer vast te proeven. En ook heel fijn dat er gratis toiletten in het gebouw zijn, waardoor ik niet in de trein naar het toilet hoef 😉

16:00 Ik ga ‘even snel’ onder de zonnebank. Duurt allemaal wat langer dan gepland vanwege een pinstoring. Maar hey: ik zit lekker warm binnen.  Na een kwartiertje onder dat ding voel ik me wat meer opgeladen (ook al lig ik me wel de hele tijd af te vragen hoeveel enge huidziektes ik eraan over zal houden).

17:00 Weer thuis en nog even wat klusjes doen. Onder andere een welkomstmail & factuur sturen aan iemand die op het allerlaatste moment besloot mee te doen aan Droomschool, zo leuk! In totaal doen er nu 14 mensen mee, echt niet normaal hoe ik daarvan geniet ?

17:45 Ik plan m’n dag voor morgen. Dit doe ik globaal: even op een rijtje zetten welke afspraken ik heb en welke dingen ik echt graag af wil krijgen —> dit zorgt er serieus voor dat ik een veel groter deel van de tijd gefocust werk en minder afleiding online zoek, ik heb immers een plan voor de dag. En als het niet lukt me er (100%) aan te houden: no big deal! Zoals we vandaag wel gemerkt hebben 😉

Daarna plof ik lekker op de bank met een slechte serie.

19:15 Na het eten wil ik verder kijken, maar het internet doet moeilijk. Teken van God, teken van het Universum! Ik ga lekker in bed liggen lezen en een tukje doen.

20:00 Inspiratie

Terwijl ik in bed lig, met mijn ogen net dicht, krijg ik ineens een enorme inspiratieboost! Ik bedenk me namelijk de dingen die ik doe om makkelijker in slaap te vallen en besef dat er veel cliënten van mij behoefte hebben aan die tips. Lekker even uitwerken dus 🙂 Je kunt hem meteen al lezen: ’10 Slaaptips voor perfectionisten’.

21:00 Blogje af, voelt lekker om geschreven te hebben. Wie weet hebben mensen hier weer wat aan. Plus ik vind het zelf natuurlijk hartstikke humoristisch & goed geschreven, hahaha. Waar ik vroeger uren door zo’n stukkie heen ging om te controleren of er echt geen gekke dingen in stonden/of ‘ie niet nóg beter kan, frummel ik hem er nu lekker in één keer uit. Ik lees hem nog één keer door en BAM, klaar is kees. Ja, je bent een anti-perfectionist of je bent het niet hè? 😉

Maar zonder dollen: ik merk hoe lekker het is om gewoon mijn gedachten/tips/inspiratie aan het papier (of de videocamera) toe te vertrouwen, zonder enorm last te hebben van zelfcensuur. Ik vind het altijd zó zonde om te zien als mensen hiermee worstelen en maar doorgaan en doorgaan met verbeteren en bijschaven, puur omdat ze bang zijn dat het nog niet goed genoeg is.

Ik sprak daar gister nog even over met een oud-collega, en hij zei “Er is een groot verschil tussen dingen beter willen maken vanuit een motivatie om écht goede dingen in de wereld neer te zetten en maar blijven aanpassen omdat je het nooit goed genoeg vindt.”

En zo is het maar net! Dat eerste is helemaal prima en alleen maar mooi, maar dat tweede is perfectionisme. En dat houdt je gewoon tegen om te doen wat je eigenlijk wilt doen. Zo zonde, de wereld mist dan echt wat!

Heb jij hier ook weleens last van? Mocht je het leuk vinden om eens een halfuurtje vrijblijvend gecoacht te worden op jouw perfectionisme, laat het me dan zeker weten. Ik ga graag met je in gesprek!

Nog even een serietje kijken, lezen en rond 22:30 vallen mijn tevreden oogjes toe.

Ben benieuwd of je het tot het einde van dit blog gered hebt 😉 Mocht je het leuk vinden te reageren op dit blogje, dan kan dat via DoelgerichteCoaching@Outlook.com. Ik word megablij van mail van jou (toch?), dus superleuk als je wat laat horen!

Liefs, Evelien

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *